برهان بی نظمی

اینهمه علت بی معلول. این همه معلول بیعلت. اینهمه نظم بینظم. اینهَ مه بینظمی منظم.

من بخاطر همین چیزها بود که ایمان آوردم!

اینهمه نگاههای بی معنی ریز و درشت. از نگاه چه توقع داری؟ نگاه فقط یک نگاه است. از نگاه خودت بگیر تا نگاه همه. اصل ماجرا آن است که چطور مگر میشود آدم با نگاه بی معنی خودش نگاه های دیگر را بپاید؟ مثل این است که از غلط به نتیجه غلط برسی! و هنوز آنکه از غلط به غلط میرسد به انتفای مقدم کارش درست است... مهم این است که قبول داشته باشی به درست رسیدن بسیار غیر محتمل است. مسلما نمیتوان اثبات کرد! اما من هم نگفتم غیر ممکن گفتم غیر محتمل. برای احتمال هم کافی است به داده های آماری وسیع رجوع کنی. چقدر آدم با ایمان و انگیزه در جنگی جنگیدند و نهایت حاصل جنگشان قدرت هر چه بیشتر دیکتاتوری شد؟ چقدر آدم حرف از انسانیت زدند و بعد به دست خودشان انسانیت را گور کندند؟ تاریخ دفتر شرمساری بشر است. بیش از این مثال لازم نیست! پس بیا قبول کن به نتیجه درست رسیدن محتمل نیست. وقتی نتیجه غلط است تنها راه آنکه کارمان درست باشد این است که به انتفای مقدم آنچه عامل نتیجه شده است غلط باشد و گرنه نمیتوان گفت میلیاردها آدم در طول تاریخ همه از فرض درست شروع کردند و نتیجه غلط گرفتند! آنوقت مجبوریم انسان را محکوم کنیم. محکومیت انسان یعنی محکومیت من و تو. من اصلا دوست ندارم خودم را محکوم کنم به جرم انسان بودن تو را نمیدانم! تنها راه باقی برای من آن است که فرضی که بر پای من و تو امثال ما نهادند تا به نتیجه برسیم غلط باشد. این شاید برای خیلی ها به معنی فرار از مسوولیت به حساب بیاید. اما به هر حال گفتم من دلم نمیخواهد خودم را به جرم انسان بودن محکوم کنم. بیا فرض براین بگذاریم که فرض غلط است و از همه فرض های درست برهیم. بیا به انتفای مقدم درست باشیم...

من به خاطر همین چیزها بود که ایمان آوردم!