فکر کنم همین آهنگ بود که حسین گذاشت و گفت هرکسی این رو شنیده گریه کرده یا تا همون حوالی رفته. آقا حسام این رو ایمیل کرد برای همه قاطی یکی دوتا از آهنگای سوزناک! دیگه(دیگه عاشق شدن فایده نداره - مرو ای دوست) که فکر میکنم اگر چه خودشون هم خیلی معروفن اما بیشتر از اینکه خودشون معروف باشن یا سوزناک بروبچ ما معروفشون کردن بین خودمون. یه جورایی انگار یه شخصیت دیگه دادیم ما به این آهنگا. انگار این که میگن اون حرفی که آفریننده هنر میزنه خیلی مهم نیست و مهم اون برداشتیه که مخاطب میکنه خیلی هم حرف بی اساسی نیست. از طرفی هم خیلی موافق نیستم به اینکه همه معنی رو مخاطب خودش برای خودش تصور میکنه. به نظرم یه چیزیه اون وسط!
اینبار که آهنگ رو گوش کردم یه جور دیگه بود نمیدونم چرا...
پی نوشت: دست و دلم اصلا به کار نمیره. از این apply کردن متنفرم! متنفر!
2 comments:
ta hamoon havali raftim. vali faide nadare.
good luck
تو هر نوای ویلون دیگه عاشق شدن هزار لحظه و خاطره (مخصوصا با تاجیک و تی جی) جلو چشمام میاد.
ما رو فرای حواشی بردی خباز
Post a Comment